Τοῦ γίγαντα ὁ κῆπος * ποίημα * Εὔα Ἀρβανίτη-Μιχαλοπούλου

Ανάγνωση του ποιήματος

Τοῦ γίγαντα ὁ κῆπος

 Στη γιορτή για το παιδικό βιβλίο και όχι μόνον καλλιεργούμε κλίμα αγάπης στα παιδιά για το διάβασμα και τα βιβλία. Να και η δική μου μικρή συνεισφορά με το ποίημα: Του γίγαντα ο κήπος.

Τ ο ῦ γ ί γ α ν τ α ὁ κ ῆ π ο ς

Μὰ πόσο ἀκόμα;

Ἄγνωστες οἱ βουλὲς τοῦ μέλλοντος αἰῶνος.

Ἔφεξ΄ ἐλπίδα ὡστόσο∙

κοντοζυγώνει ἡ ὥρα

στὸν παραδείσιο του ἀνθόκηπο,

ν’ ἀνοίξει ὁ γίγαντας τὴν καγκελόπορτα

στὰ χαριτόβρυτα παιδιὰ, ποὺ μέχρι τώρα κυνηγοῦσε.

«Ὁ μικρὸς πρίγκηπας» τοῦ Ἐξυπερύ

φίλτρο ἀγάπης τοῦ μετάγγισε,

πού λάβωσε τ΄ἄτρωτα σωθικά του

γιά ἕνα ἑκατόμφυλλο ἠμερωμένο τριαντάφυλλο

κι ἔλιωσε τὸν σκληρόκαρδο, μέσα του, πάγο.

Κοίταξε, πῶς στόν ἀνεμόμυλο τῶν ρόδων

περιδινίζονται ἐμβαπτισμένα ροδοπέταλα

σὲ βάμα ὑπερκόσμιας ἡλιακῆς ἀντάρας;

Ἀχτῖδες κοσμικοῦ ἠλιόφωτος,

κεντᾶν λευκοντυμένα περιστέρια,

στῆς ἀνθρωπιὰς τὸ χιλιοξεφτισμένο ἐταμίν.

Γκρεμίζεται ὁ μαντρότοιχος τῆς ἀστοργίας,

καί στὸν μουντό περίβολο,

τῆς θαλπωρῆς τό λυκαυγὲς πῆρε κι ἀχνοροδίζει.

Εἶναι καιρός, εἶναι καιρός,

νὰ σιγοψιθυρίσουν τὰ ζουμπούλια στὶς καμέλιες

τρυσμοὺς φιλίας,

οἱ πρωθιέρειες μανόλιες νὰ ἱερουργήσουν

μὲς στῆς χαρᾶς το Ιδαῖον Άντρον πάλι,

νὰ καρπίσουν στὰ κλήματα βότρεις θείου ἐλέους,

ὅταν τὰ σπινιαρίσματα τῶν σπίνων,

ἀντάμα μὲ τῶν γαρδελιών τά κιλκιτσίου

θὰ ἰσοκρατούν τά τεριρὲμ τῆς εὐστοργίας

γιὰ τὰ θεσπέσια τοῦ κόσμου τὰ βλαστάρια,

ποὺ στὴν καρδιὰ τοῦ γίγαντα ἀέρινα στροβίλισαν

τὸν γλυκασμὸ πανόλβιας Ἀγάπης,

ώ Ἀπρίλιοι τρισήλιοι.

Ακριβό συναίριασμα, ανάγνωση ποιήματος

Υδάτινη αφύπνιση

Υ Δ Α Τ Ι Ν Η Α Φ Υ Π Ν Ι Σ Η

Δὲν πῆγα γιὰ μπάνιο.

Ἦρθε ἡ θάλασσα ὡς ἐδῶ.

Μετακόμισε σὲ κάστρο κουρσεμένο.

«Χρειάζεται ὑδάτινη ἀνακαίνιση

τὸ κτίριο τῆς φθορᾶς σας»

ἀποφάνθηκε.

Βούτηξα πένα φτερὸ σὲ καλαμαριοῦ μελάνι,

νὰ ἱστορήσω ὅσα ἔβλεπα

-χαρτὶ καὶ καλαμάρι-

δρώμενα ἐκ διαμέτρου ἀπίθανα.

Γίναν οἱ τοῖχοι πέλαγο,

τὰ ἔπιπλα καράβια.

Γλείφει τοὺς ἀστραγάλους τοῦ παλιοῦ

τὸ ἀφρισμένο κῦμα.

Μπῆκε στ΄ ἀπολιθωμένα κάδρα,

στὶς φλεγματικὲς κορνίζες,

πού ἀκούνητες ἐπαίρονται

καθώς στὴν ἀκινησία καθήλωσαν

κλισὲ στιγμὲς ζωῆς

γλυκῶν προσώπων∙

τὴ ροὴ τοῦ χρόνου ἀπολίθωσαν,

ζευγνύοντας θνητὸ μ’ ἀθάνατο.

Εἰσχώρησε καὶ στὶς καρτερικὲς ντουλάπες

μὲ τὸ ἀδιαχώρητο.

Ἐκανε ὑδάτινη ἀπώθηση

τῆς παλαιᾶς σκουριᾶς.

(Συνεχίζεται....).

Παγκόσμια γυναίκα, ανάγνωση

Ματωμένο

 14 Μαρτίου 2025 και Πανσέληνος με έκλειψη συνθέτουν τα "Ματωμένα Φεγγάρια".

Με ένα σχετικό ποίημα σας χαιρετίζω:

*Μ ατ ω μ έ ν ο*

Τὸ φεγγάρι

ἡ ἀνθρωπόκαινος χθών

κι ὁ αἰματόβρεχτος μανδύας του

καὶ τὰ δαχτυλίδια καπνού τῆς πυρής ματιάς του

στὴν πιὸ ψηλὴ κορφή του ὁ δεσμώτης παιανίζει

ἕνα λουλούδι.

Τὸ φεγγάρι

τὸ λουλούδι του

και τα αιμώδη ροδοπέταλα του σεληνόφωτός του

και τα δάκρυα της κοιλάδας τῶν κλαυθμῶν του

στὴν πιὸ βαθιά χαράδρα της η χώρα μας προσκαρτερεί

ἕνα σινιάλο.

Τὸ φεγγάρι

τὸ σινιάλο του

καὶ τὸ μαντίλι τ ' οὐρανού του

κι οἱ θημωνιές της αστροφεγγιάς του

στὸν πιὸ ηλιοφώτιστο αιώνα της η Νέα Γη ἐπωάζει

τὸν Λυτρωμό.

@14.3.25

Εὔα Ἀρβανίτη-Μιχαλοπούλου

Χθών= Γη

Ανθρωπόκαινος =η πιο πρόσφατη εποχή καταστροφικής

επίδρασης του ανθρώπου στη Γεωλογία.

Προβολή στατιστικών και διαφημίσεων

Προώθηση δημοσίευσης

Όλες οι αντιδράσεις:

38Χατζηγρηγοριου Φωτούλα Φωτώ, Chrisa Kavoura και 36 ακόμη

20 σχόλια

5 κοινοποιήσεις

Μου αρέσει!

Σχόλιο

Κοινοποίηση

Ἀ φ α ν ε ῖ ς π ο ι η τ έ ς, στίχοι

 Ἀ φ α ν ε ῖ ς π ο ι η τ έ ς

Ξανοίχτηκαν μ΄ ἕνα κωπήλατο σκαρὶ σὲ ἰσόβιο ταξίδι,

λαμνοκόποι σὲ ὕδατα αναπαλμών ἀχαρτογράφητων,

μπρος στὶς Σειρῆνες τῆς ραστώνης

κλείνοντας μὲ βουλοκέρι τ΄ αὐτιά,

καὶ μὲ καρφιτσωμένη στὸ μουράγιο τὴ ματιά

στοῦ μπλέ τις ξελογιάστρες ἀποχρώσεις,

γαλάζιο, λαζούρι[1], θαλασσὶ

καὶ μπλὲ ρουὰ δίπλα δίπλα μὲ τὸ οὐρανί

νὰ ἐρωτοτροπεῖ.

Αὐτοτιμωρημένοι στ΄ ἄλμπουρο τῆς σερπετάδας[2],

δέσμιοι στὸ ἀντάριασμα τῆς ψυχικῆς τους σοροκάδας[3],

μὲ ἁλάτι καὶ ἁγίασμα ραντίζουνε τὶς λέξεις,

νὰ στήσουν ἀνεμόσκαλα στοῦ ρόμπολου [4]τὴ φυλλωσιά

μὲς στὴ λαλαίουσα ἀηδονοφωλιά

νὰ σιγοψάλουν «Δόξα σοι» καὶ «Βασιλεῦ Οὐράνιε».

Ἔξω ἀπὸ ἕνα φινιστρίνι ξετυλίγεται σιγά σιγά

στὰ βάθια σου, θάλασσα ποίηση, ἡ μαγεία

πότε ἀμορυτίδα τοῦ βυθοῦ,

πότε ἄστρο της τραμουντάνας

ἐνίοτε καὶ λοξοδρόμημα πρὸς νέους γαλαξίες.

Τέχνη τεχνῶν ἀνεξιχνίαστη,

τοῦ φεγγαριοῦ λαμπύρισμα στὸ μέτωπο τῶν ποιητῶν,

ματόκλαδο ἀνύσταχτο ἀμετανόητων ψυχῶν ρομαντικῶν,

μελαγχολικὸ ἀπόβραδο,

ποὺ ἀποτρέπεις τά ναυάγια μὲς στὸ λιμάνι.

Στίχοι καὶ ρίμες ἄφθονοι καί φέτος

στῆς μούσας ποίησης τὰ διεθνῆ γενέθλια,

πλίνθοι καὶ κέραμοι ἐντέχνως ἐρριμμένοι

τιμὴ περιποιοῦν πρωτίστως στοὺς ἀφανεῖς

τῆς γλώσσας σκαπανεῖς,

ὅσοι τῆς δόξας τὸ κυνήγι ἀποκήρυξαν,

μήτε γευτήκαν τὴν πικρόγλυκή της αἴσθηση.

Προτίμησαν κερὶ ν΄ ἀνάψουν στὴν Ἀξία

νὰ διακονήσουνε τὸ πνεῦμα ἀπερίσπαστοι,

νὰ μὴν ἀναλωθοῦν σὲ φθοροποιὰ γρανάζια ἀναγνώρισης,

μὴν εὐτελίζοντας τὸ νέκταρ τῆς καρδιᾶς τους,

μένοντας ἀδόξαστοι δημιουργοὶ διηνεκῶς,

ἀγκυροβολημένοι ὅμως στῆς θείας ἔμπνευσης τὸ φῶς

μὲ μονοφόρι τὴ σεμνότητα τῆς ἀξιοπρεπείας τους.

Ἔτσι κι ἀλλιῶς,

ὅ,τι κι ἂν ἐπιτάσσουν τὰ ἀλλότρια συμφέροντα

ἰσχύει νόμος δριμὺς πνευματικός

ὁ ταπεινῶν ἑαυτὸν ὑψωθήσεται

καὶ πὼς ὁ ἄξιος δημιουργός

καὶ τεθνεὼς[5] ἀκόμη δεδικαίωται.

******************

[1] λαζούρι:ανοιχτό μπλε χρώμα

[2] σερπετάδα: ζωτική ενέργεια, όρεξη για δράση

[3] σοροκάδα: ΝΑ, δυνατός άνεμος

[4] ρόμπολο: δέντρο κωνοφόρο

[5] τεθνεώς: ὁ ἀποθαμένος

*******

17.3.25 πν. δικ. κατοχ.

Εὔα Ἀρβανίτη-Μιχαλοπούλου

Προβολή στατιστικών και διαφημίσεων

Προώθηση δημοσίευσης

Όλες οι αντιδράσεις:

40Chrisa Kavoura, Χρηστος ΝαυπλιωτηςΒ και 38 ακόμη