Υδάτινη αφύπνιση

Υ Δ Α Τ Ι Ν Η Α Φ Υ Π Ν Ι Σ Η

Δὲν πῆγα γιὰ μπάνιο.

Ἦρθε ἡ θάλασσα ὡς ἐδῶ.

Μετακόμισε σὲ κάστρο κουρσεμένο.

«Χρειάζεται ὑδάτινη ἀνακαίνιση

τὸ κτίριο τῆς φθορᾶς σας»

ἀποφάνθηκε.

Βούτηξα πένα φτερὸ σὲ καλαμαριοῦ μελάνι,

νὰ ἱστορήσω ὅσα ἔβλεπα

-χαρτὶ καὶ καλαμάρι-

δρώμενα ἐκ διαμέτρου ἀπίθανα.

Γίναν οἱ τοῖχοι πέλαγο,

τὰ ἔπιπλα καράβια.

Γλείφει τοὺς ἀστραγάλους τοῦ παλιοῦ

τὸ ἀφρισμένο κῦμα.

Μπῆκε στ΄ ἀπολιθωμένα κάδρα,

στὶς φλεγματικὲς κορνίζες,

πού ἀκούνητες ἐπαίρονται

καθώς στὴν ἀκινησία καθήλωσαν

κλισὲ στιγμὲς ζωῆς

γλυκῶν προσώπων∙

τὴ ροὴ τοῦ χρόνου ἀπολίθωσαν,

ζευγνύοντας θνητὸ μ’ ἀθάνατο.

Εἰσχώρησε καὶ στὶς καρτερικὲς ντουλάπες

μὲ τὸ ἀδιαχώρητο.

Ἐκανε ὑδάτινη ἀπώθηση

τῆς παλαιᾶς σκουριᾶς.

(Συνεχίζεται....).

*Μικρό μέρος του ποιήματος από ανέκδοτη ποιητική συλλογή.

2.7.2024

Πνευμ. Δικ. Κατοχ.

Εύα Αρβανίτη-Μιχαλοπούλου

Προβολή στατιστικών και διαφημίσεων

Προώθηση δημοσίευσης

Όλες οι αντιδράσεις:

37Χατζηγρηγοριου Φωτούλα Φωτώ, Chrisa Kavoura και 35 ακόμη

33 σχόλια

5 κοινοποιήσεις

Μου αρέσει!

Σχόλιο

Κοινοποίηση