Παγκόσμια Γυναῖκα
«Οὒτοι συνέχθειν, ἀλλὰ συμφιλεῖν ἔφυν.»
Ἥλιος
γενέθλιος γιὰ κάθε ἀνατολὴ ζωῆς,
τοῦ ἀνθρώπινου πυρῆνα
φυτουργός
σὲ μήτρα ἀρχέτυπης, θεουργικῆς κοσμογονίας,
εἴδωλο ἀτέρμονης γιορτῆς
κι
ὄχι θεματικὴ ἐτήσιας
ἐφήμερης μνείας,
τὰ ὅρια τῆς ἀντοχῆς σου πυρακτώθηκαν
μὲς στὰ λιοπύρια κακοπάθειας αἰώνων,
ὡστόσο
στωικὰ ἐπιβιώνεις, Βιονικὴ
Γυναῖκα.
Κρατᾶς στὴν ἀπαλάμη σου σκῆπτρο
ζωῆς,
θεῖο συμβόλαιο τῆς
διαιώνισης τοῦ εἴδους,
τῶν βλασταριῶν σου τὸ ἀνάθρεμμα,
τοῦ οἴκου σου τὴν ἀρχοντιὰ μὲ μαεστρία,
ἐσὺ παιδιῶν, γονιῶν καί σπιτικῶν ἡ πεμπτουσία.
Τοῦ ἔρωτα ἀνθώνας, ὀντότητα περίκαλη,
χαῖρε ὦ κάλλος περιμάχητον, ἄνθος
μυρίπνοον,
χάριτος
κι ἀρετῶν τὸ ἀντηχεῖο.
Ἐνυφαίνεις
τῆς Ὡραίας Ἑλένης τὸ εὐειδές,
τῆς Δήμητρας θεᾶς, τὴ γονιμότητα,
τὴν εὐταξία τῆς Ἑστίας,
τὴν ἀφοσίωση τῆς πιὸ
πιστῆς στὸν γάμο Πηνελόπης,
τῆς Ἀντιγόνης τὴν ὑψηλοφροσύνη
στὸ ρηθέν:
Οὔτοι συνέχθειν, ἀλλὰ συμφυεῖν ἔφυν".
Μὲ φωτοστέφανο σὲ
λάμπρυνε
τῆς Θεομήτορος ἡ Ἁγιοσύνη,
διάδημα
ποὺ σ΄ ἀνύψωσε μαζί της
σὲ θρόνο μητρικὸ μὲς στὴν αἰωνιότητα.
Τί
κι ἂν τοῦ σκότους τὰ λακτίσματα
μάδησαν
τὰ λωτίσματα τῆς ρώμης σου;
Ζεῖς κι ἀντρειεύεσαι μέχρι συγκυβερνήτης νά γενεῖς
στῆς χθόνας τὸ τιμόνι -ἡ ὥρα ἤγγικε-
δύναμη
θηλυκὴ κι ἀρχὴ οὐρονοδρόμε,
ποὺ παιδωμὲς καὶ
παιδεμοί
σοῦ ἀφαίρεσαν καὶ σοῦ
στεροῦν ἀκόμα
ὀνείρων
ἄνοιξη κι αἰθέρων ὀξυγόνο.
Κι
ἂς σ΄ ἔσερναν στῆς Ἱστορίας
τοὺς δρυμούς
δήμιοι,
πισθάγκων’ ἁλυσοδεμένη,
νὰ σὲ ξεκόψουν ἀπὸ τὶς Παραδείσιες εὐωχίες,
ἀνθόκλωνο
χλωροκομμένο, ποὺ τὸ βυζαίνει φλόγα
πόνου
καὶ φθόνου ἀνίατου.
Τὸν ἥλιο ἔχεις γιὰ οἰκόσημο
στοῦ γένους σου τὸ
φυλλοκάρδι.
Δὲν σὲ λευτέρωσαν οὔτε οἱ φεμινισμοί
οὔτε ἡ μόδα σιλικονούχων μπότοξ.
Ὁ θεῖος σου προορισμός, πνευματικὰ
νομοτελειακός,
-ὅσο κι ἂν προσπαθῆσαν-
δὲν ἐπιτρέπει νὰ ξεπέσεις κι ἄλλο
σὲ ποταπὸ ἐργαλεῖο, σκεῦος ἡδονῆς,
Σὺ, ποὺ τὴν κεφαλή σου κλίνεις μπρός
στῆς ἅγιας ΜΗΤΡΟΤΗΤΑΣ τό ἄχραντο
μυστήριο.
Αὐτὴ σ’ εὐλόγησε μὲ πύρινη σφραγῖδα
νὰ σπέρνεις τὴ ζωὴ κι ἀγάπη νὰ θερίζεις.
Σκέφτηκες
ἄραγε ποτὲ σὲ ποιά
ὑποχθόνια τάρταρα,
σὲ ποιές ὑπόγειες καλδέρες οἱ φαῦλοι θὰ κρημνίζονταν
δίχως
ἐσᾶς ἐμᾶς τὶς μάνες,
ν’
ἀνοίγουμε μὲ τὶς ὠδίνες κάθε γέννας
δίαυλο
ἀστρογένεσης στὸ ΦΩΣ
τῆς οἰκουμένης;
Παγκόσμια
γυναῖκα, παραμυθίας ψήγματα θὰ βρεῖς
στῆς τραγικῆς ἡρωίδας
τοῦ Σοφοκλῆ, στῆς Ἀντιγόνης
τὴν ἀπάντηση στὸν τύραννο Κρέοντα,
σὰν τῆς ἀρνιότανε ὁ δυσσεβής
τὸν ἀδελφό της, Πολυνείκη, νὰ
κηδέψει:
"Δὲν γεννήθηκα γιὰ νὰ μισῶ ἀλλὰ γιὰ ν’ ἀγαπῶ".
Ἐννέα
λέξεις ἱκανὲς καὶ τὸ δικό σου ριζικό
ἄρδην
ν’ ἀλλάξουνε ΜΗΤΕΡΑ ΕΛΛΗΝΙΔΑ,
στὴ χώρα τούτη τὴν
πολύπαθη,
ἐν ὅσῳ ἀκόμα δυστυχῶς
σκυλεύονται
ἀτιμωτικὰ, οὐράνια
παιδιά σου
καὶ ὑβριστικὰ χλευάζονται χαροκαμένες μάνες
τῆς τραγωδίας τῶν
Τεμπῶν,
μανάδες
σταυρικὲς πενῆντα ἑπτὰ σὺν μία
Μαρία,
Ἑλένη, Σοφία...
5.3.2025
πνευμ. δικ. κατοχυρ.
Εὔα Ἀρβανίτη-Μιχαλοπούλου
